Meer Nieuw Zeeland...

Dag 114

Vandaag gaan we voor het gemak en boeken we een excursie. We gaan een ochtend Kajakken langs de kustlijn. En dat is mooi! Blauwe zee, blauw groene baaien, en goud gele stranden. De reden dat het zand hier goud/geel is, is omdat de kleur van de rotsen zich vermengen met het zand. De tocht is prima te doen, Het water is dan ook heel rustig. Er is een ander (suf) Frans stel bij die op huwelijksreis zijn. De 2 gasten die het kajakken begeleiden doen het leuk en vertellen en passant wat over de omgeving. Nooit geweten b.v. dat er verschil zit tussen kanoën (je zit op de boot met 1 peddel aan 1 kant) en kajakken (je zit in de boot met een peddel aan 2 kanten). We zitten in een duo kajak, dus Rob kan flink aan de bak! Ik zie in de verte nog Dolfijnen. We eten aan het water en na enkele boodschappen rijden we richting Picton. We overnachten op een mooie Bush camping aan het water..

Dag 115 ferry

We verlaten het zuidereiland en gaan richting het noordereiland. We nemen 's middags de ferry van Picton naar Wellington. Het eerste begin van de tocht is erg mooi. We varen door de Marlborough Sounds en het weer is goed. Rob ziet langs de boot meteen al Dolfijnen, helaas ben ik binnen en zien we ze daarna niet meer. Het is erg ruw op open zee, de golven slaan zeker wel 7 meter tegen de boot op. Helaas komt er ook wat anders boven golven, ik zal jullie de details besparen maar ik zit spugend op het dek. De tocht duurt een kleine 3,5 uur, Rob geniet, maar ik ben blij als we de boot af zijn. Tegen een uur of 7 komen we in de hoofdstad van NZ aan. Er is maar 1 holidaypark in de buurt, zo'n dure, grote, onpersoonlijke waar niemand elkaar gedag zegt. Maar wel lekker even douchen en relaxen.

Dag 116 Windy Welly

Wellington ligt aan het water en wordt daarom ook wel Windy Welly genoemd, en dat merken we. Het is een leuke, relaxte stad. Er lopen veel jonge en hippe mensen rond. Een beetje het Melbourne van Australië, lijkt ons. We lopen wat rond en winkelen wat. We rijden eind van de middag een rest area op, waar je mag kamperen, in de buurt van Wellington. Even wat geld besparen na gisteravond. J We kletsen een tijdje met 2 Duitse meisjes, die hier een jaar reizen en werken. Je ziet (ook) hier veel Duitse toeristen!

Dag 117

Eerst gaan we een vanmorgen wandeling maken door de mooie omgeving van Otaki Forks Forrest. In de omgeving van Wellington is ook erg veel LOTR (lord of the rings) opgenomen. En dat is ook wel te zien. De wandeling gaat door het typische natuurschoon van NZ en is erg mooi. We rijden richting Waganui stad en eigenlijk willen we daar overnachten, maar we kunnen niets leuks vinden en besluiten daarom maar door te rijden. We nemen de scenic route door Waganui NP. Een supermooie weg , door kronkelige weggetjes, langs de rivier. De weg is unsealed en dus rijden we onverzekerd, maar hij is mooi. Er rijdt bijna niemand en de zon hangt al wat lager. Hij is maar zo'n 90 km, maar we doen er zo'n 3,5 uur over! Helaas is de camping halverwege de route nog gesloten en belanden we, aan het eind, op een andere campsite. Het is zaterdagavond maar we hebben echt geen besef meer van dagen. We kletsen met een Argentijnse jongen die altijd op de fiets, en nu dus zo door NZ reist. Hij heeft ook lange tijd door Europa gefietst , waaronder ook Nederland.. ..fijne gozert...

Dag 118 Tongariro

Bij de Grand Canyon waren we te moe, bij Mount Cook vonden we het te duur maar vandaag gaan we het toch doen: Een scenic fligh!. En wel over Tongoriro NP. Tongoriro is het oudste NP van NZ en staat bekend om zijn 3 actieve vulkanen, Tongariro, Ruapehu en Ngaruahoe (Mount Doom in LOTR) De bergtoppen zijn nog bezaaid met sneeuw en veel zwart en vulkanische overblijfselen geven het park een sinister tintje. Onze piloot is 22 jaar! Maar vliegt al vanaf zijn 13^e. Hij heeft een 2 dollar Top Gun bril op, maar was nog niet eens geboren toen de film uitkwam! Het is echt een geschikte gozer en hij stelt ons op ons gemak. Ook vertelt hij tijdens de vlucht van alles. Het vliegtuigje waar we in zitten komt uit 1974. De vlucht duurt 35 minuten en is echt een belevenis! Ook af en toe wel een beetje spannend met enige turbulentie . We vliegen over de 3 Mountains en zien alles van boven af. Waanzinnig mooi. Besneeuwde bergtoppen (waar mensen ook skiën!), kraters waar de stoom van af komt, blauwe meren noem maar op. Een hele belevenis die enige indruk bij ons achter laat. We maken in de middag nog een wandeling naar een waterval en overnachten op een bushcamping met uitzicht op de bergen. Het is een super heldere nacht en dat geeft een waanzinnig gezicht. Een sterrenhemel, de Bush en een berg met een besneeuwde berg top die wel licht lijkt te geven. Zucht...

Dag 119

We gaan vandaag naar Lake Taupo, het meer in NZ om om te vissen. De meeste vis in NZ is trout. Om te zorgen dat NZ niet leeggevist wordt mag deze vissoort niet commercieel verhandeld worden, oftewel hij mag niet op het menu in een restaurant. Zo blijft het ook leuk voor de sportvisser. We overnachten op een prachtplekje, aan Lake Rerewhakaaitu. Het kost wat moeite om te vinden, ik ben niet altijd een even beste navigator, maar dan heb je ook wat! Er zit veel vis, want zelfs Rob vangt er 's avonds eentje! ......................................jajajaja...J

Dag 120 roturora

Vandaag tuffen we door naar Roturoru, zo'n beetje in het midden van het NE. We hebben er de laatste dagen weer aardig de sporen in gehad dus vandaag een relaxed dagje. We vinden een leuke camping aan een stroompje, die in het lake terechtkomt. De beste man van de camping stelt kano's en bootjes beschikbaar dus nadat Rob een eindje gekanood pakken we ‘s middags een gammel bootje naar het lake. We zien veel zwarte zwanen en moeten aan Rene en het zwanenavontuur denken (klinkt zo als een naam van een sprookje). Heerlijke relaxte middag. 's Avonds gaan we naar het kiwi centre. Nee, we gaan niet naar groen fruit staren maar naar het boegbeeld van NZ kijken. China heeft de panda, Aussie de koala en Nz de kiwi. Waarschijnlijk worden de inwoners van dit land daarom ook zo genoemd. Helaas wordt de kiwi bedreigd in zijn voortbestaan. Dit komt vooral door allerlei beesten, zoals, ratten, katten en possums, die de beestjes en de eieren een makkelijke prooi vinden. De beestjes zelf zijn echt heel schattig om te zien, helaas voor ons zijn het nachtdieren dus een goede foto maken zit er niet in. Leuk om ze gezien te hebben al stelt de rest van het park niet veel voor.

Dag 121

We weten niet zo goed wat we nog willen doen in NZ. We hebben geen zin om een toeristisch Maori dorp te bezoeken( al beseffen we heel goed dat we zelf de grootste toeristen zijn) We besluiten, op ons gemak, via de kust naar Auckland te rijden. We eindigen de dag Whakatane. Aan deze kust ligt, midden in de zee, White Island, de meest actieve vulkaan van NZ. Er zijn daar temperaturen van 600-800 graden gemeten. Onvoorstelbaar toch! We besluiten echter dat we de afgelopen maanden wel genoeg geld uit hebben gegeven en dat we de komende dagen geen excursies meer doen en een beetje gaan relaxen. We eindigen op een camping waarbij je meteen het strand op loopt. We maken een wandelingetje, genieten van het ondergaande zonnetje met een wijntje . Een beetje lamzakken dus die avond.

Dag 122

Net als wij hebben besloten op lekker te gaan wandelen, begint het te regenen, om eigenlijk niet meer op te houden. We laten ons niet van de wijs brengen en gaan in Coromandel Forrest Park een wat zwaardere wandeling maken. Het regent nog steeds een beetje, dus we zijn de enige die lopen. Ook is het af en toe spekglad en gaan we allebei onderuit. Er is in dit gebied veel goudmijnerij geweest en na een flinke wandeling omhoog bereiken we een mijnenschacht van 500 meter diep, waar je in mag. Een kleine honderd jaar gelden was hier een klein dorpje waar een paar honderd mensen woonden en iedereen in de mijn werkte. Gek idee. We zoeken een gewone camping op, ik voel me niet zo lekker en heb niet zoveel behoefte om te bushkampen.

Dag 123 Miranda

We zitten nog maar zo'n 150 km van Auckland af. Gek idee dat deze reis er bijna op zit! Aan de ene kant hebben we veel zin om naar huis te gaan, lekker genieten van je eigen bed en huisje en familie en vrinden weer zien. Aan de andere kant zouden we best nog een maandje door Azie willen reizen! Het zuidereiland en het zuiden van het noordereiland beviel ons het best. Hoe noordelijker je komt hoe gewoner het landschap en ook hoe drukker het is. Vandaag komen we aan in Mirenda. Dit is ons aangeraden door iemand on the road. Hier verzamelen vele duizenden vogels zich als ze op doorreis zijn vanuit Siberië en Antarctica (jeemig we zijn echt fck oud geworden, vogels spotten). We zijn niet echt enorme vogelliefhebbers maar het is toch leuk om te zien en de omgeving is mooi. Er is een strook aan het mooie strand waar je gratis mag kamperen en daar staan we dan ook, camper aan camper (vooral veel NZ-ers). We genieten van het ondergaande zonnetje met een wijntje en besluiten: het cliché is toch echt waar: de best things in life are free

Dag 124 en 125 Auckland

We rijden naar Auckland maar besluiten de komende 2 nachten aan het strand te bivakkeren. We rijden naar Takapuna waar er een camping aan het strand zit. Het wordt ondertussen waarschijnlijk een beetje saai om te lezen want we genieten van ons laatste weekend in NZ en doen niet eigenlijk niet zoveel. Beetje wandelen, lezen, uit eten, tassen inpakken. Zondag wordt onze laatste nacht in de camper en dat na ruim 2 maanden camperen. Morgen leveren we de camper en vliegen we 's nachts naar Singapore. Na een dagje Singapore komen we woensdagochtend aan in Amsterdam.

Aan een Ieder die ons heeft gevolgd heeft en gereageerd, onze dank hiervoor. We konden moeizaam iedereen beantwoorden maar het was altijd leuk om reacties van thuis mee te krijgen. Rob en Willem bedankt voor de fotoruimte, we hebben er ruim gebruik van gemaakt! Lieve mensen tot snel! Kus ons

In het land van Lord of the rings; Nieuw-Zeeland

Dag 100

We vliegen rond een uur of 17.00 naar Nieuw Zeeland. Het is maar 3 uurtjes vliegen, maar aangezien het 2 uur later is komen we rond 22.30 aan. We dachten dat Australië aan de grens streng is maar Nieuw Zeeland is nog strenger. Om een idee te geven: Je moet schriftelijk melden wat je bij je hebt aan eten, bergschoenen, visspullen, tent ed. Alles wat iets van bacteriën of ziektes kan overbrengen. We komen bij balie 1, daar wordt alles opnieuw gevraagd en op je papiertje geschreven. Dan kom je bij een andere douane meneer en moet je alles uitpakken. Vervolgens gaat bij meneer 3 alles door de scanner en wordt er gekeken of alles klopt wat je zegt. Heel vermoeiend 's avonds laat, maar ook wel begrijpelijk. We hebben een lekker hotel geboekt bij de luchthaven en gaan na wat zappen en een warm bad lekker slapen.

Dag 101

De eerste dag in Nieuw Zeeland. Het voelt echter nog niet dat we in een ander land zijn. We zijn Camperman af en zijn nu BackPackers (camperverhuurbedrijf) . Het is echt big Business, de camperverhuur., het is super druk. En dan is het nu nog niet eens hoogseizoen hier. Het is net lente. BackPacker zit achter ons hotel, ideaal dus. We halen de camper op en doen boodschappen. Ik koop, opnieuw, een jas. Deze keer is hij echter voor me gemaakt. Het is een heerlijk warm felroze Colombia jasje. We hebben mazzel, want het is een mooie lente dag in Christchurch met een lekker zonnetje. We rijden de stad uit en rijden meteen de mooie natuur in. Rob is op slag verliefd. We overnachten op een mooi stekkie. Een soort van rest area, aan een hemelsblauw meer. En ook nog gratis ook. We vissen, bekijken de zonsondergang en kletsen met de buren.

Dag 102 Lake Tekapo

Nieuw Zeeland is echt mooi. We kunnen ons helemaal voorstellen dat Lord of the Rings hier is opgenomen. Zie Uitgestrekte groene velden, felblauwe meren, heuvels, bos, gletsjers, fjorden, veel schaapies, heel veel heuvels, en besneeuwde bergtoppen voor je en je krijgt een beetje een idee. Of bekijk de foto's J Nieuw Zeeland bestaat uit 2 eilanden. We zijn nu op het Zuidereiland en we gaan uiteraard ook naar het, ja je voelt hem aankomen, Noordereiland. Het land is qua grootte te vergelijken met Japan of the UK maar er wonen maar zo'n 4,5 miljoen mensen. Leuk weetje is dat wij Nederlanders Nieuw Zeeland ontdekt hebben. In 1642 kwamen, onder aanvoering van Abel Tasman, 2 schepen in NZ aan. Dit bezoek eindigde, door misverstanden, in een bloedig gevecht met de oorspronkelijke bewoners, de Polynesische Maori's. Tasman was eigenlijk van plan om Australie te ontdekken, en ontdekte ook een deel van Aussie: Tasmanie (what's in a name). Abel Tasman verliet NZ, zonder aan boord te komen, maar gaf het wel zijn naam. Nieuw Zeeland. Bestond de provincie Zeeland toen al? Een honderd jaar later kwam James Cook om NZ echt verder te ontdekken. De zee naast NZ heet nu de Tasman zee. We gaan op pad. In Geraldine komen we langs een vintage auto en tractor museum. Echt wat voor Rob dus! Ik geloof het wel en blijf in de camper zitten. Rob gaat naar binnen en bekijkt het museumpje. Het wordt gerund door oldtimer vrijwilligers en bestaat vooral uit oude Engelse auto's, tractoren en gereedschap. Meer een hobbymuseum dus, maar wel leuk. Halverwege de middag komen we aan bij Lake Tekapo, een hemelsblauw meer, een hele mooie omgeving. Het weer is inmiddels iets minder, het regent af en toe maar het zijn gelukkig maar buitjes. We kletsen in de camp keuken met een Duits stel. Soms vergeten, tot we het weer vertellen, wat bijna wat we allemaal al gedaan en gezien hebben deze reis!

Dag 103 Mount Cook

We gaan vandaag richting Mount Cook. Dit is de hoogste berg in Nieuw Zeeland. Het weer is bewolkt, dus of we meneer Cook ook echt gaan zien blijft de vraag. De weg naar de berg is een one-way en er is maar 1 camping. Gelukkig wel een goedkope Nationale park camping. En nog in een mooie omgeving ook!Wat wil je nog meer. De berg wordt door de Maori's Aoraki genoemd. We maken 's middags een wandelingetje en relaxen daarna in de camper. We lezen en drinken een wijntje. Ja, op zaterdagavond, we worden oud J Het regent inmiddels weer...

Dag 104 Queenstown

Het is hier 's nachts echt koud. We zijn blij dat we een ruime en iets luxere camper hebben genomen. We konden nl. ook een veel goedkopere camper nemen, maar dan heb je eigenlijk een ruime auto en kook je buiten bij de achterklep. Wordt je echt niet blij van met dit weer. ..We zijn natuurlijk wel op vakantie he. We gaan rond 09.00 een wandeling maken. Er hangt vanmorgen nog veel nevel, wat ook wel mooi is. Het geeft een mysterieus iets aan de bergen en omgeving. Mount Cook hangt een beetje in de wolken, maar wat maakt het uit, de wandeling is mooi (vallen we al in herhaling?). Na de wandeling lunchen we en gaan we weer op pad. We gaan vandaag richting Queenstown, de outdoorstad van NZ. Het weer wordt beter en we genieten van een lente zonnetje. Eind van de dag vinden we een plekkie op een camping in een voorstadje van Queenstown waar we internetten.

Dag 105

We gaan vandaag Queenstown in, een beetje winkelen en rondlopen. Er is veel te doen in Queenstown, van skydiven tot bungyjumpen you name it, en je kan het in deze omgeving doen.. Het bungyjumpen is hier eind jaren 80 ‘uitgevonden'. Maar daar hangt ook een prijskaartje aan....We weten niet zo goed wat we willen. Dus doen we halverwege de middag een gezapig boottochtje over het meer. Het schijnt het meest heldere meer van NZ te zijn, 99,999 % helder. Het water hier is ook onverstelbaar helder en schoon. Wat hebben wij dan al een hoop verpest. De schipper is een overenthousiaste man, zie de foto's. Echt lache... Wij, hij en zijn schipperspet. We rijden hierna naar een bush camping. Echt een mooi plekje. In de natuur, aan het water en uitkijkend over de bergen. Het (goedkoop)kamperen in NZ is een stuk makkelijker dan in Australië. Lord of the Rings is veel in de omgeving van Queenstown opgenomen en ook op deze camping.Hrt grappige is dat op de wegatlas die we hebben gekocht precies staat waar welke scene is opgenomen. Je kan overal toertjes doen die dit op alle mogelijke manieren uitmelken. En dan, beste mensen, gebeurt het: Rob vangt een vis! En niet zomaar 1, een geweldig mooie dikke goeduitziende knoeperd van een rainbow vis van 3 meter lang (moet ik schrijven van onze visser!) Maar hij gooit hem weer terug natuurlijk. Dus eten we gewoon pasta 's avonds ipv verse vis!

Dag 106 Milford Sounds

Een van de hoogtepunten van NZ schijnt het fjordengebied van Milford Sounds te zijn. NZ is op zich niet zo'n groot land maar sommige plekken kun je maar op 1 manier, of met een omweg bereiken. Milford sounds is zo'n plek. Vanaf Queenstown is het zo'n 300 km rijden, maar hemelsbreed ligt het niet zo ver van elkaar. Het is wel een prachtig mooie rit. Veel meren, uitgestrekte velden, schaapies, regenwoud noem maar op. We hebben ook wel mazzel vandaag want normaal regent het veel in MF. (Zo'n 7 meter per jaar maar liefst!) Maar vandaag is het mooi weer, lekker zonnetje en af en toe een wolkje. Mooie foto's dus. Het is sowieso een mooie tijd om door NZ te reizen, Mooi weer en omdat het lente is, nog geen hoogseizoen en dus niet druk. In MF nemen de laatste boottocht omdat het nu goed weer is. Het is een mooie tocht. We zien zeehonden en pinguïns, maar helaas geen dolfijnen. We overnachten langs de weg op een NP camping.

Dag 107 Wanaka

Het regent als we wakker worden. We besluiten dus om terug te rijden richting Queenstown. We hebben erg genoten van Milford sounds, maar als we regen kunnen ontwijken: graag! Bij terugkomst in NL wacht er nog genoeg op ons, lijkt me! We hebben niet zo goed geslapen en zijn het een beetje zat, dus we maken er een rustig dagje van. We willen weer eens lekker douchen, dat is het enige nadeel van NP campings. Die hebben meestal alleen simpele wc's. We gaan richting een caravanpark. Er is pas om 15.00 weer iemand bij de receptie staat er op de deur, dus we zoeken alvast een plekje uit. Als we zien dat we voor het douchen moeten betalen, douchen we snel en besluiten we daarna toch weg te gaan. Niet helemaal netjes, zeker omdat er nu toch al een oud mannetje bij de receptie zit, maar wij zijn weer opgefrist! En we hebben er voor betaald We zoeken weer een leuke goedkope NP camping op aan het water. We relaxen de rest van de middag en avond lekker.

Dag 108 Fox Glacier

We slapen uit tot een uur of 08.30 en gaan dan weer op pad. We rijden vandaag door een pachting Nationaal park, Aspiring NP. NZ heeft 14 NP die samen zo'n derde van het hele land beslaan. We stoppen een aantal keer om een korte wandeling te maken en te lunchen. Heerlijk. Halverwege de middag komen we aan bij Fox glacier. Nz heeft qua natuur echt alles! Al heeft Australie bij mij een lichte voorkeur omdat het wat rauwer is, de outback vonden we geweldig. Misschien verwachten we te veel maar als we, na een wandeling door de regen, de gletsjer zien zijn we niet echt onder de indruk. Waarschijnlijk is hij erg indrukwekkend in de winter, als het koud is en heeft gesneeuwd. Morgen gaan we z'n grote broer bekijken. We overnachten op een camping en kunnen weer eens wassen. We zijn de kleren die we bij ons hebben aardig zat!

Dag 109 Franz Josef Glazier

We gaan het mooie weer tegemoet als we richting de volgende gletsjer rijden. We besluiten hem meteen te vereren met een bezoek. Na een flinke wandeling maakt FJ meer indruk dan zijn kleine broer. De vallei waarin hij ligt is indrukwekkender en hij is groter qua vorm en mooier van kleur. Het scheelt ook dat het vandaag zonnig is, dus de vergelijking is niet helemaal eerlijk. Na de wandeling gaan we het stadje in en besluiten we na wikken en wegen 's middags te gaan quad rijden door dit gebied. En dat is feest! Of zoals Rob zegt: Ik kan dit de hele dag doen! We besluiten 1 quad samen te delen en genieten van het rijden door modder, beekjes bergen en rainforrest. Echt helemaal leuk. Na dit avontuur overnachten op een NP camping, die eigenlijk wat te druk is en met wat bijzondere bejaarde NZ buren, deze zeuren over alles en zijn niet van plan ruimte voor onze campert te maken. Je kan het niet altijd treffen!

Dag 110 Greymouth

De eigenaar van het quad bedrijf gaf ons een (voor Rob gouden) tip. Dit weekend worden er in Greymouth motor streetraces gehouden. Helemaal in Rob zijn straatje natuurlijk. Greymouth ligt aan de westkust van NZ en ligt op onze weg naar het noorden. Onderweg kopen we nog een stukje geitenkaas bij een kaasvrouwtje die een geit in een kinderwagen bij zich had??? Het beestje was kreupel aan het achtergestel, zie de foto! In Greymouth komen we terecht bij een backpackers hostel waar we tegen een schappelijke prijs de camper kunnen neerzetten en gebruik kunnen maken van de faciliteiten. Helemaal goed. Morgen worden de races gehouden in het centrum van het stadje (zo'n 3500 inw.) maar vandaag zijn er ook al stockcar speedway races (voor de race nerds onder ons stock cars zijn omgebouwde auto's in alle soorten en maten) op een nabijgelegen race circuit. Het is heerlijk weer en we spenderen de hele middag op het circuit. Leuk om op een plek terecht te komen wat je van te voren niet verwacht!

Dag 111

Greymouth

Dit jaar worden er voor de 20^e keer motor straat races gehouden hier in Greymouth. Het centrum wordt afgezet en er wordt met motoren zo hard mogelijk door de straten geknald! Waar gebeurt dat nog...? Brandweer en ambulance staan paraat en dat is soms ook wel nodig. Af en toe gaat er iemand flink onderuit. Er lopen, zoals wel vaker tijdens motor evenementen, heel wat bijzondere mensen rond wat natuurlijk de echte biker sfeer bepaald. Het evenement duurt de hele dag en het is echt super mooi weer, maar ik ben het halverwege de middag zat en ga terug naar de camping. Rob vermaakt zich, natuurlijk, tot het eind van de dag.

Dag 112

We rijden vandaag richting Abel Tasman National Park in het noorden. Het is maar een klein park, maar wel het meest bezochte NP van NZ. We rijden zo'n beetje de hele middag maar stoppen onderweg om in een (nog werkend) goudmijntje te kijken. Rob heeft er in ieder geval een fascinatie voor en probeert, tevergeefs, ook zelf nog wat te vinden. De goudkoorts zelf hier duurde van ongeveer 1866 tot 1914. We komen eind van de middag aan in Abel Tasman. Helaas is het weer niet zo best. Morgen zien we dus wel verder wat we gaan doen!

Dag 113

NZ is heaven voor wandelaars, je hebt hier in NP-en diverse meerdaagse tracks. Zo ook hier. Wij zijn echter meer van het niveau avondvierdaagse, dus besluiten we 1 dag te lopen, toch zo'n 14 km. Het park is alleen met de fiets of te water te bereiken, dus nemen we de watertaxi heen en lopen we terug. De reden dat dit park naar onze ontdekkingsreiziger is vernoemd is omdat hij hier met zijn schepen NZ ontdekte. Gek idee, omdat in deze tijd (bijna) alles al ontdekt en begaanbaar is. Hoe moet het geweest zijn als ontdekkingsreiziger in die tijd? Het is echt een super wandeling. Was het gister nog regenachtig, vanmiddag trekt het open en is het heerlijk weer. De track loopt langs het strand, de stranden zijn hier goudgeel. Helaas kan je hier alleen bushkampen langs de wandeltrack dus we blijven een dagje langer op de camping. Morgen gaan we een ochtend kajakken.

Great Ocean Road en Sydney

Dag 88

We rijden vandaag de grens over van South Australia naar Victoria. Ook aan de staatsgrens zijn ze vaak heel streng en mag je geen fruit/groenten en/of aardappelen invoeren. Dit om fruitvliegjes en aanverwanten weg te houden. Wij houden ons hier echter niet altijd aan, zonde om eten weg te gooien, met het risico dat we misschien gepakt worden. Er kunnen behoorlijke boetes op staan. Eerst gaan we in de ochtend nog naar....de McDonald's, hier kan je nl. gratis WIFI-en. En de verbinding is erg goed! Ik wordt aangesproken door een zwakbegaafde vrouw, die vindt dat ik zo mooi lang ben en ook zo aantrekkelijk. Ik zou model moeten worden. Yeh right, HAHA! Overal in Australië, echt in ieder klein dorpje, heeft een Tourist Information. Vaak in een winkel of museum erbij en gerund door vrijwilligers. Dankzij deze mensen komen we op een gratis camping terecht. Er staan 2 andere caravans met grey nomands. Hele lieve mensen, want we worden meteen uitgenodigd voor the Tee. Nee geen kopje thee, maar zo noemen veel Australiërs het avondeten. Het is een gezellige avond aan het kampvuur. Leuk dat je met veel verschillende mensen een praatje hebt! De Australische keuken is natuurlijk BBQ en vooral veel vlees. Dus Rob geniet van een heerlijke Chickenstrudel! Het lekkerst wat hij, tot nu toe, in Australië heeft gegeten.

Dag 89

De campingplaats ligt aan een prachtig plekje, aan het stand. Voor we 's morgens weg gaan maken we dan ook een bescheiden strand wandeling. We rijden vandaag richting warrnambool. Dit is het begin van de Great Ocean Road. Deze weg zigzagt, al sinds 1932, langs de kust tot Torquay (onder Melbourne). Eerst doen we boodschappen en tot Rob zijn vreugde zien we een Aldi. Ik koop een jas voor 24 AUSD, geen geld. Het gaat nl. in Nieuw-Zeeland nog kouder worden, dus ik heb hem echt nodig. Rob koopt een hengel. De Great Ocean Road is wat hij beloofd: Great! De kust tot Princetown is bezaaid met hoge rotsen en kliffen, een gorge en ruige zee. Ik zou zeggen, foto's zeggen meer dan woorden. Al doet een foto in dit geval ook niet helemaal recht aan hoe weids het is en hoeveel kleurschakelingen er zijn. Echt mooi. Eind van de dag komen we aan op een nationale park camping. Simpel maar in een prachtige omgeving. En dan vallen de eerst spatjes regen die we zien in Australië. Koud, koud, koud! En dan is een camper best klein. Rob gooit nog een hengeltje uit maar vangt niks.

Dag 89

Tegenwoordig slapen we wat langer uit, tot een uur of 8 maar liefst. Rob gooit nog een hengeltje uit alvoor we het 2^e deel van de weg afleggen. We komen langs Kenneth River, waar heel veel koalaberen schijnen te zitten. Toch een beetje, naast de kangaroo, een nationaal symbool van Australië. Vroeger keek ik graag naar de Gummieberen ( een tekenfilm uit de jaren 80). Nu begrijp ik waarom die zo heetten. Ze leven nl. vooral in zogenaamde gum bomen en die zijn hier wijdverbreid. Ze eten verder voornamelijk eucalyptus bladeren, nogal kieskeurig de beestjes. We rijden het weggetje op en spotten al snel de eerste koala. Ze zitten vaak hoog in de boom te slapen, onverstelbaar, ze hangen gewoon een beetje. We spotten er meerdere en zien er zelfs 1 over de weg lopen. Bij De camping zien we nog een moeder met kleintje. Erg leuk om ze in het wild te spotten! We komen uit in Lorne, een surfers stadje. Tis nog niet echt het seizoen maar we zien toch veel gasten surfen en het is best koud! Respect...Opnieuw een leuk plekje aan het strand en de rivier. En het wordt een beetje afgezaagd maar de vissen willen niet erg bijten bij Rob...

Dag 90 Melbourne

We rijden in de loop van de ochtend naar de grote stad toe. En dat zijn we niet meet zo gewend. We hebben een camping uitgezocht maar Melbourne is druk, zelfs op zaterdag en we rijden er natuurlijk niet in 1 keer naar toe. Op de camping aangekomen blijkt die 38 dollar te zijn! Het gaat ons eigenlijk een beetje te ver... Maar aangezien zij de enige een beetje dicht bij het centrum zijn, heb je weinig keus. We besluiten 1 nacht te blijven i.p.v. 2. We zijn het zat en relaxen even op de camping. Tegen de avond lopen we naar de tram en presteren we het om weer fout te gaan...Melbourne is een leuke stad. Gek idee dat er tot zo'n 150 jaar geleden nog niet veel was in Australië. Behalve de Aboriginals stammen eigenlijk heel veel mensen in Melbourne, en in de rest van Australië, af van ons Europeanen. Melbourne werd in 1835 nl. ‘gekocht' , van de Aboriginals, door John Bateman,voor wat eten, gereedschap ed. 5 jaar later woonden er al 10.000 Europeanen in Melbourne. Het is zaterdagavond en er zijn best wat mensen op de been. Veel jonge mensen en ook iets wat alternatief. We besluiten en uit de band te springen en naar een pizzeria te gaan. Tis gek om weer binnen te eten...Onze manier van Leids Ontzet vieren, toch gek om iedereen te missen!

Dag 91 Melbourne

We kunnen de bus op de camping parkeren en gaan dus nog even de stad in. Er is een gratis trammetje die de stad door gaat. Er wordt vertelt waar je er uit kan en wat er te doen is. Goed geregeld hoor. We lopen over de Victoria markt en kopen wat souvenirtjes Halverwege de middag vervolgen we onze reis. Onze grey nomands hadden ons al gewaarschuwd dat de zomertijd in zou gaan vannacht, maar dat zijn we vergeten. En dus is het ineens vroeg avond. We vinden een camping aan een rivier en maken het niet laat.

Dag 92 Malacoote

We komen steeds dichterbij Sydney. Zaterdag leveren we de camper al in. Vandaag zijn we in Mallacoote, een plaatsje in het zuid oosten. Een leuk en relaxed plaatsje aan zee. Eerst zoeken we een bush camping op. Heel mooi, maar om nou in de middle of nowhere alleen te staan.... We vernemen op de camping dat het eigenlijk nu heel mooi weer zou moeten zijn in het zuiden, maar dat het dus niet is. Rob krijgt een bericht over een sterfgeval, waardoor hij danig van slag is. Logisch. Het wordt weer eens pijnlijk duidelijk, het leven is kort. We moeten iedere dag genieten. De camping ligt aan het water (vissen!) en we zien veel pelikanen en een prachtige zonsondergang.

Dag 93

We maken een korte wandeling, voordat we onze weg vervolgen. Onderweg komen we langs een Sanctuary, dat is een opvang tehuis voor inheemse dieren. Dat lijkt ons wel leuk, dus we lopen naar binnen. We zien hele mooie ganzen, kakatoes, een koala, verschillende soorten kangaroos die Rob voert en Emoes. Eigenlijk alle dieren die we in het wild ook hebben gezien. We zijn verwend. De enige beestjes die we niet gezien hebben zijn Wombats maar die hebben ze hier ook. Alleen blijken dat dus nachtdieren te zijn, dus daar heb je niet veel aan als je van 10-16 open bent. 's Middags begint het zachtjes te regenen, om niet meer op te houden. We overnachten op een gratis camping. De camping is naast de weg maar toch prachtig in de natuur. Dat is nou geweldig aan Australië. Er is zelfs een hike die je kan doe. We pakken onze Chinese parapluutjes en lopen zo'n 1,5 uur. Heerlijk!

Dag 94

Zachtjes drupt de regen op het camperraam... Aan dit nummer moest ik denken vanmorgen. Het regent vandaag de hele dag. Een beetje deprimerend. We rijden naar Jervis Bay, een prachtig natuurpark. Met de entree zijn we 30 dollar kwijt. Voor een dag regen gaat ons dat te ver. We tuffen verder en komen in het kustplaatsje Kiami uit. We genieten van de warme douche en de campingkeuken. Anders zit je maar in de camper. We kijken vanuit de camper uit op het strand en vallen in slaap met een enorme windkracht.

Dag 95

We worden wakker en HOERA, het is niet alleen droog maar er schijnt ook af en toe een zonnetje. Wat kan je daar weer van genieten i.p.v. het voor gewoon nemen. We maken een wandeling naar het blowhole. Dit is eigenlijk het enige waar Kiami bekend om staat. Voor de kust liggen enorme kliffen met in het midden, juist ja, een hole. Hier komen, door de kracht van de zee, enorme golfen doorheen en omhoog. Gaaf om te zien! De zee is hier echt onverstelbaar ruig en de golven gaan enorm hoog. Echt een natuurgeweld. 's Middags ruimen we de camper, van binnen, alvast uit en ruimen we onze rugzakken weer in. Rob probeert wederom een visje te vangen, maar helaas. Misschien meer geluk in Nieuw-Zeeland?

Dag 96 naar Sydney

We rijden vandaag richting Sydney. Ik heb echt slecht geslapen en voel al mijn botten van de kou (zal mijn leeftijd w el zijn ;-) Ik heb me beter gevoeld. We rijden het centrum van Sydney in en boeken een goedkoop hotel. Gaat allemaal heel voorspoedig. We laten onze rugzakken in een locker achter en willen naar de campingplaats dichtbij de inleverplaats va de camper rijden. En dan gaat het mis, we verdwalen en komen 3 uur later aan... Als we bij de camping aankomen geeft de vrouw achter de balie aan dat ze vol zitten ;-( Uiteindelijk komt alles goed. Rob gaat naar binnen en regelt een plek. Vreemd, ineens zitten ze niet vol. Zeker geen zin in toeristen. Rob lult zelfs nog 5 dollar van de (dure) campingfee af. Geen leuke camping. We hebben toch een gezellige avond in de hut en proosten op 34 worden.

Dag 96 camper inleveren

We hebben 10.900 km gereden met de campert! En dat met eentje waar er al zo'n 400.000 op stond! Maar ja Toyota he...Hij heeft het goed gedaan, er is 1x een liter olie in gegaan. We gaan vroeg op pad om de camper in te leveren en vervolgen onze reis naar het centrum van Sydney. Het valt ons op, als we andere mensen bekijken , dat we er een beetje shabby bijlopen na 5 weken camperen. Rob als outback Jack in zijn legerbroek, bergschoenen en baard van 2 weken. Met zijn rugzak met hengel. Ik, onopgemaakt en haren door de war in bergschoenen en oude trui. Het hotel is echt prima. Het is een budget hotel (100 AUSD is voor Sydney begrippen budget!), maar wel prima, lekker centraal en zelfs met uitzicht op de Sydney Bridge. Gek om na 5 weken uit de camper te zijn maar ook heerlijk een echt bed en eigen badkamer! Het is zaterdagmiddag en we verkennen de stad per voet. We zitten aan de rand van de wijk Kings Cross, een beetje vergelijkbaar met Amsterdam Zeedijk. Vroeger een beruchte wijk nu een mengeling van vaag en hip. Rob is er dus dol op! We gaan richting de haven waar we lunchen, rondlopen en naar straattheater kijken. 's Avonds gaan we naar de kroeg om...juist ja... Nederland-Australië te kijken! Het is een oefenwedstrijd, maar toch leuk om zo wat mee te krijgen tussen de Australiërs. We hebben zelfs nog geprobeerd kaartjes te scoren maar het is helemaal uitverkocht! Achteraf meer goed ook, want de wedstrijd is waardeloos.

Dag 97 sydney

Sydney is de oudste (in 1788 kwamen de eerste gevangen aan aan de kust van Sydney) en grootste stad van het moderne Australië, maar in tegenstelling tot wat veel mensen denken niet de hoofdstad. Dat is Canberra. Er wonen in dit prachtige land zo'n 21 miljoen mensen, waarvan ongeveer de helft in Sydney en Melbourne schijnen te wonen. En Australië groeit gestaag, met zo'n 250.000 mensen per jaar. Het is een groot land maar toch, als dat maar goed gaat. Je ziet in de steden ook heel veel nationaliteiten te samen en dan vooral veel Aziaten. We bekijken en beklimmen vandaag de 2 iconen van Sydney, de Harbour Bridge en het Opera House. S'avonds nemen we een pauze en kijken we films op de hotel kamer.

Dag 98 sydney

Ja hoor, we weten het! Waar we willen wonen, mochten we Nederland ooit zat worden. In Manly, een buurt in Sydney. Dicht bij de stad, aan de zee en op loopafstand van de bush, Sydney harbour national park. Wat wil je nog meer...Ze hebben een haven waar je boot in een baai ligt, aan de kant liggen kleine bootjes waarmee je naar je boot peddelt. We nemen de ferry van de haven naar Manly en lopen de Manly scenic hike, zo'n 10 km. Een lekkere wandeling. We lopen in de bush, maar zijn toch heel dicht bij de stad. We zien regelmatig allerlei leguanen op de rotsen in de zon liggen. Een man van rond de 80 loopt de hike voor de 8^e keer dit jaar, we komen hem regelmatig tegen. Geweldig. We nemen de bus terug naar de stad en eten wat bij Sydney Culinair, soort Leiden Culinair.

Dag 99 Sydney

Het zonnetje schijnt lekker vandaag dus we gaan richting Bondi beach, een van de meest bekende stranden van Australië. Er staat een behoorlijke wind en er zijn dan ook aardig surfers in de zee. We kopen een extra handbagage tas en ook nog wat souvenirtjes. We gaan een paar camper bedrijven af voor Nieuw Zeeland maar nemen nog geen besluit. We lopen nog een laatste keer richting de brug om foto's te maken van de zonsondergang. Erg mooi. Na een simpele maaltijd pakken we de tassen in en kijken we Spiderman 3. Morgen vliegen we!

Dag 100 op weg naar Nieuw Zeeland

Vandaag zijn we 100 dagen op pad! Time flies...We vliegen vanmiddag naar onze laatste bestemming Nieuw-Zeeland. Benieuwd wat we daar allemaal gaan zien en beleven. En vooral wat de temperatuur daar is...

Nog meer Australie...

Dag 76 Darwin

We hebben vandaag met onze buurtjes op de camping afgesproken. Meghan en Tristan zijn een leuk stel uit Tasmanie. Ze reizen samen voor onbepaalde tijd door eigen land. We gaan naar het zwembad! Hoe retro....In Darwin heb je nl. het hele jaar door Stingrays, dus lekker zwemmen in de zee zit er niet in. Als alternatief is er een buiten golfslagbad aan de kust. Heerlijk even niks. We eten hierna Indiaas, helaas niet echt een succes. We zijn moe en gaan vroeg naar bed.

Dag 77 Kakatoe? Nee Kakadu...

We gaan vandaag naar het grootste nationale park van Australië, Kakadu. Dit park is behoort toe aan de Aboriginals, maar wordt geleased aan de Australische regering. Dit park wordt ook wel regelmatig Kakadon't genoemd. Waarom is niet helemaal duidelijk. Er zijn wel heel veel vliegen, maar dat heb je in alle parken. We komen halverwege de middag aan en gaan meteen door naar Nourlangie. Kakadu staat bekend om de rockart die Aboriginals in de loop van de jaren hebben aangebracht. In Nourlangie is een grote rotspartij met verschillende rockart. Als we aankomen sluiten we, wederom, aan bij diverse praatjes van een ranger. We komen het volgende te weten. Aboriginals leven al tienduizenden jaren in Australië. Zo rond de 17^e eeuw kwamen de Indonesiërs als eerste naar Australië en in contact met de Aboriginals. Het grappige is dat de Indonesiërs al regelmatig met Hollanders in aanraking waren geweest, het was tenslotte de Gouden Eeuw. Vanuit hier is het woord Balanda blijven hangen. Dit betekent Hollander in het Indonesisch en wordt door de Aboriginals gebruikt als woord voor Whithefella, oftewel blanke. Aboriginals zijn semi-nomadisch. Ze trekken niet van plek naar plek , maar hebben 1 grote plek waar ze verantwoordelijk voor zijn en waar ze soms rondtrekken, b.v. als het te warm wordt trekken ze naar een koelere plek. En hier in het noorden is het warm gemiddeld, zo'n 34 graden! Hun cultuur is doorspekt met verhalen over gebeurtenissen en voorouders die worden verwerkt in tekeningen op rotspartijen. Erg interessant. We bekijken 2 lookouts en gaan dan een camping opzoeken. We hebben vaag met Meghan en Tristan afgesproken, die gingen toevallig ook naar Kakadu. Maar we vinden elkaar op een bush camping. Gezellig! De avond brengen we in de bush door. Een jongen uit Tasmanie en een Duits meisje schuiven aan. Tristan kookt en we drinken wijn uit de bekende kartonnen verpakkingen.

Dag 78

Tristan en Meghan hebben een auto met 4WD, en die heb je nodig voor bepaalde plekken in het park. We gaan met zijn vieren op stap. Gezellig en goedkoop. Een toertje naar de watervallen kost zo 150/200 dollar. Echt belachelijk. We zoeken eerst een andere camping op en springen eerst in het zwembad. Rond het middaguur gaan we op pad. Het eerst deel van de weg is een gravelweg en aardig te doen. We komen nog een campervan tegen, die het met 2WD probeert.....Succes. Het tweede deel is echt 4WD, zand, water, bochtige weggetjes. Bij de Jim Jim Falls moeten we eerst een stukje lopen. Er staat dat de wandeling 900 meter is. We denken dat lopen we zo....Not! Het is echt een 4WL(oop). We moeten door zand, over bomen en over rosten, heel veel rotsen. En heel stom, we hebben geen water meegenomen....Het eindpunt is overweldigend mooi, een enorme hoge klif/ rotspartij met een waterval, maar door de dry season komt er geen water uit. Zwemmen is in Kakadu op eigen risico, aangezien er krokodillen kunnen zitten....Onderweg zien we ook vallen als we langs het water lopen. We komen een bekende tegen van de vorige avond, die zijn water deelt. We rijden terug en relaxen op de camping.

Dag 79

'S ochtend doen we rustig aan. We nemen nog een duik in het zwembad en nemen afscheid van Tristan en Meghan. We hebben het erg gezellig gehad maar gaan weer samen door. Zij gaan het westen van Australië opzoeken. We bezoeken aan het eind van de ochtend nog het Aboriginal culture Centre, maar we missen een beetje de Aboriginals zelf hier. Het is voor ons zeker Kakadu en niet Kakadon't, een prachtig park! Na een week in het noorden gaan we weer op pad. We gaan rond het middaguur rijden en rijden door tot het donker wordt. We belanden in Larrimah. Je kan het geen dorpje noemen, meer een roadhouse. Er wonen een paar mensen en behalve een camping , hotel en café is er ook en Zoo! Wat blijkt: de eigenaresse vangt gewonde dieren op. Zo is er een baby kangarootje, een slang, een krokodil en verschillende vogels. Ze probeert ze weer uit te zetten in de natuur, maar dat lukt niet altijd. Rob aait het kleine kangarootje. De camping ligt pal naast de weg, nogal typisch, maar we genieten van de zonsondergang en kletsen met een langbaardige Australiër.

Dag 80 Drivin'

Het was warm vannacht! Vandaag is het de bedoeling de hele dag te rijden. We vertrekken om 07.30. We hebben de zon in de rug dus dat scheelt een hoop. Rond 15.00 gaan we de weg af om Devil's Marbles te bekijken. Dit zijn grote kluwen rode rotsformaties die hun oorsprong vinden in lava en daarna deels geslepen zijn door water en wind. Echt prachtig om te zien en ook een heel rustig en serene omgeving. De Aboriginals geloven dat hier, onder de rotsen, mensen leven die je kunnen meenemen naar een andere wereld Wellicht een voorproefje voor Uluru? Tegen een uur of 18.00 stoppen we bij een roadhouse, die een, buiten verwachting, een mooi campingplaatsje heeft.

Dag 81 Uluru

Vandaag gaan we naar Ayers Rock. Iedereen heeft waarschijnlijk wel eens wat meegekregen van deze gigantische Rock, van wie de Aboriginal naam Uluru is. Het nationale park is van de Aboriginals, maar onder voorwaarde dat ze hem terug leasen aan Australië de komende 99 jaar. We merken als we meer richting het midden rijden dat het iets koeler wordt. Lekker! We komen een uur of 15.00 aan. Uluru is aardig commercieel. Je hebt buiten het park een resort waar je kan op allerlei manieren kan overnachten. Je bent soort van verplicht daar te overnachten want de eerste de beste camping is kilooooooooooometers terug. Het is ook het enige park waar je entree voor moet betalen. Toch is de Rock zelf een machtig gezicht als je hem in het echt ziet. We zien aan het eind van de middag, met vele anderen, de zon ondergaan bij Uluru, voor we teruggaan naar de camping.

Dag 82 Weer op pad

We zien verder weinig van de camping want we staan om 05.15 op om de zonsopgang te bekijken. Hierna parkeren we de bus bij een wandeltrack om te ontbijten. Dit is geweldig, een tosti eten, met de opgaande zon, aan de voet van Uluru. Hierna doen we nog een kleine wandeling voor we naar het cultuur centre van het park gaan. Hier is toevallig een praatje van een ranger samen met een Aboriginal. Uluru is een heilige berg voor de Aboriginals. Het is dan ook heel vreemd dat de berg wel beklommen kan worden. Wij doen dit niet om deze reden, maar ook omdat het best gevaarlijk is. Er zijn minimaal al 40 mensen omgekomen bij het beklimmen. Toch zie je ook kleine kinderen de berg op gaan...Er zijn ook geruchten dat de klim binnen een jaar of 2 gesloten zal worden. Eind van de ochtend rijden we door richting Warttanka National Park, bekend om de Kings Canyon. Dit ligt een stuk ten noorden van Uluru. Halverwege de middag komen we hier aan. De camping (Of resort...) heeft alleen nog maar plekken in de zon. We springen dus maar snel in het zwembad. Vanuit de camping kijk je door de bomen uit op de Canyon. Het vroege opstaan breekt ons op dus om 20.30 liggen we al in bed.

Dag 83 Kings Canyon

Na een goede nacht zijn we ook weer bijtijds wakker. We willen vandaag een wandeling maken dus we willen niet op het heetst van de dag lopen. Na eerst 100 meter steil omhoog lopen we in 3 uur langs en door de Canyon. Echt adembenemend mooi! Prachtige uitzichten over een enorm diepe canyon met steile kliffen, in ontzettend veel kleuren rood en oranje met hier en daar groene flora.'s Middags zwemmen en slapen we lekker. We zijn het niet meer gewend, niks doen. Het is in bepaalde delen van Australië vakantie, dus best druk op de camping en vooral heel veel kinderen. Ook worden we overal op de camping gewaarschuwd voor dingo's en wilde honden. We zien er 2 op de camping lopen. Tegen de avond gaan we de zonsondergang in de Canyon bekijken. We krijgen flashbacks van dezelfde activiteit bij de Grand Canyon in de U.S.A. Alleen is hier de plek niet helemaal goed. Het is een prachtig park, jammer dat ze geen bush camping hebben. Het resort gebeuren zijn we wat zat. De mensen zijn hier ook wat stugger, lijkt wel. We zijn waarschijnlijk gewoon verwend door de vele vriendelijke mensen die we al hebben ontmoet.

Dag 84 Meer Outback

We gaan weer op pad, nu richting het zuiden van Australië. Dat betekent rijden, rijden, rijden met het wagentje. In de Outback heb je nergens bereik met de radio (logisch) en onze MP3 speler is stuk, dus we zijn blij als de radio weer aangaat. En wat horen we dan: Little Green Bag van George Baker. We zingen uit volle borst mee! Even dicht bij Nederland. We zien een auto rijden waar werkelijk niks meer van klopt, geen ramen, geen koplampen meer en overal deuken. Achter het steur zit een jong jongen. Overal waar Aboriginals wonen zie je, op de weg of in het land, verlaten auto's staan. Deze zijn kapot, hebben geen benzine meer of zijn gestolen en worden gewoon achtergelaten door Aboriginals. Zij hebben weinig tot geen besef van materiële zaken. We rijden zo'n 800 k's (zeggen ze hier allemaal) weg en komen tegen de avond in het enige stadje in de desert, Coober Pedy genaamd. Als er een prijs is voor de meest deprimerende stad van Australie is, dan gaat ‘ie naar dit stadje. Desolaat, geïsoleerd, veel drinkers. Het is dan ook een mijnenstad, er wordt hier Opal gewonnen. We drinken 's avonds nog een drankje in de lokale bar en proberen nog wat mee te krijgen van de NFL finale, maar dat gaat hem allemaal niet worden.

Dag 85 Rijden

We vervolgen onze weg over de Stuart Highway. Stuart was een ontdekkingsreiziger, die als eerst Australië verkende van noord naar zuid. Vandaar dat de snelweg van Darwin naar Adelaide, ruim 3000 km. lang, The Stuart Highway heet. Deze weg schijnt een notoire dodenweg te zijn, omdat hij zo saai is, maar we ervaren dat niet zo. Natuurlijk is het rijden soms saai en vermoeiend maar er is ook veel te zien. Gister hebben we 2 kangaroes gezien en vandaag zien we een Emu met een kleintje. De omgeving is leeg en desolaat. Er zijn in deze omgeving ook verschillende films opgenomen, zoals Mad Max en Pricilla the desert Queen. We horen van een Australisch stel dat er hier een paar dagen terug dagenlang enorme zandstormen hebben gewoed. Zij hebben hier daardoor een paar dagen ‘vast' gezeten. We hebben dus opnieuw mazzel. We belanden in de middag in Port Augusta. We zijn in South-Austalia. We zijn de Outback uit en gaan de kust weer opzoeken. Het is hier alleen wel een stuk kouder, ook 's nachts, daar moeten we erg aan wennen. Het is nu zo'n 15-20 graden. Er is hier sinds een jaar of 5 weer eens regen gevallen. We overnachten op een bijzondere camping, een soort van trailerpark, een beetje achenebbisj. Maar Rob maakt vriendjes met een paar lokale Aboriginal kinderen en brengt al voetballend een tijdje door.

Dag 86

We zijn het rijden een beetje zat, logisch we hebben de afgelopen week bijna 3500 km. gereden. Nu hebben we nog ruim 2 weken om in Sydney te geraken en we doen het dus weer rustiger aan. We rijden vandaag richting Adelaide, maar besluiten als we daar zijn door te rijden naar de zuid kust. We belanden in Port Elliot. De zuid kust staat bekend om het walvis spotten, van mei tot november. Deze beestjes komen dan langs deze kust terwijl ze hun tocht maken naar Antarctica. We kunnen vanuit de camping het ruige strand oplopen en spotten 2 Walvissen voor de kust. ‘S avonds boeken we een toertje in Victor Harbour om de little pinguïns te bekijken. Deze komen iedere avond aan land na een harde dag vis werken in de zee. Leuk om te zien, zeker als je ze in een rijtje voorbij zie tippelen, maar ook dubbel. Iedere avond komen hier toeristen, waarom worden ze niet meer met rust gelaten? De populatie is in 20 jaar tijd van 2000 naar zo'n 160 gegaan. Dit komt vooral omdat de zeehonden ze graag eten, nu er minder vis in de zee te vangen valt.

Dag 87

We kunnen het niet laten, ook vandaag rijden we een behoorlijk stuk. We gaan eind van de ochtend rijden en besluiten de toeristische route richting de zuid kust te nemen. Het is de bedoeling dat we de Great Ocean Road richting Melbourne nemen. Vandaar zullen we naar Sydney rijden, waar we nog een dag of 4 zullen verblijven. 14 oktober vliegen we naar Nieuw-Zeeland, voor het laatste deel van ons avontuur. Zuid-Australië is groen, heel groen. Het doet ons regelmatig aan Europa denken. Het is een prachtige rit en we stoppen regelmatig. We (eigenlijk Rob, ik ben een waardeloze spotter) zien een bruine slang en 2x een onbekend lizard achtig iets. Eind van de middag willen we overnachten op een rest area, maar dat blijkt niks te zijn. We belanden op een rustige camping in Mt. Gambier.

Meer Australie

Dag 64 Crocodile Dundee

Na een goede nachtrust gaan we Cairns verlaten en rijden we naar de noord kust. We nemen de kustweg, die werkelijk adembenemend mooi is. Heerlijk om weer bij de zee te zijn en in de natuur. De camper is effe wennen en ook het links rijden. Je moet je heel anders oriënteren op de weg. We doen het lekker rustig aan vandaag. We komen langs Mossman, een plaatsje waar we een 2 de hands buitenlamp (toch wel handig op een camping...) voor 5 dollar op de kop tikken. We bekijken ook de Gorgue, het water is heel helder maar koud! We belanden eind van de middag in Daintree waar we Crocs gaan spotten (niet de slippers maar de beestjes natuurlijk). op de Daintree rivier. Het is niet echt een goede tijd, want in de zomer liggen ze vaak onder water op te warmen en zijn ze moeilijk waar te nemen. De rivier en het uitzicht is supermooi en vonden we eigenlijk leuker dan het spotten. We zien uiteindelijk 1 Krokodil op de kade liggen. De Australische crocs zijn echt enorm, ze kunnen wel 5/6 meter worden! Krokodillen zijn zo'n beetje de meest territoriale dieren die er zijn, dat is ook vaak de reden dat ze mensen aanvallen. Ze zitten bijna altijd in de rivier, maar soms (bv als ze verliezen van een groter mannetje) wijken ze (tijdelijk) uit naar de zee. Dus aan de kust hier altijd oppassen met zwemmen! Behalve crocs zijn erin Australië natuurlijk giftige slangen, spinnen, kwallen en haaien. Maar toch doodsoorzaak nummer 1 onder toeristen: verdrinken! De stroming is vaak erg sterk en daar staan mensen vaak niet bij stil. Zeker rond de kust bij Brisbane. We willen overnachten in een nationaal park, wat we natuurlijk zo snel niet kunnen vinden. We wijken dus uit naar een camping. Het is wederom een mooi plekje, pal aan zee. We lopen nog even over het strand, waar we meteen leren dat je altijd een lampje mee moet nemen. We maken nl. een praatje met een paar vissers en dan is de zon al onder en moeten we door een stukje bos en gras ed. terug. Je moet hier ook oppassen voor slangen. Je wilt er niet op eentje stappen...

Dag 65 Were the Forrest meets the Ocean.

We gaan vandaag nog een klein stukje noordelijker, richting Cape Tribulation. Dit schijnt een bijzonder stukje natuur te zijn. Het is een stuk regenwoud aan zee. We nemen de ferry van 2 minuten en rijden dan meteen de cape binnen. Het is 1 lange weg met 1 en al bos. We worden regelmatig onderweg gewaarschuwd voor kangaroos en Cassawaries die kunnen oversteken. De cassawarie is een zwart vogelachtig ding, die zo groot kan worden als een volwassen man! We komen er achter dat een camping op een nationaal park boeken in Queensland niet meevalt. Je moet of bellen of via internet alles van te voren regelen. Uiteindelijk blijkt de camping vanavond vol te zitten en nemen we een andere. We maken 's middags een wandeling door het regenwoud. Erg mooi, veel mangroves. Heel gek om daarna vanuit het bos het strand op te lopen. De zee achter onze camping is klaarblijkelijk croc vrij dus we nemen (snel) een duik. Achter onze camper zien we een enorme hagedis heen en weer waggelen. Gaaf! Soms vergeet je gewoon dat dit hun leefomgeving is, wij zijn alleen op bezoek. Veel Australiërs reizen door eigen land, en dan vooral de oudere medemens die met pensioen is. Rob spreekt een stel dat op de motor door Australië reist, ook de Outback. Heel avontuurlijk maar ik moet er niet aan denken om achterop te zitten....

Dag 66 Cape Tribulation

Vandaag verkassen we naar de camping van het nationaal park. De omgeving is echt fenomenaal mooi. Stel je het volgende voor: een blauwe lucht, blauw doorzichtig water, wit zand met daar achter alleen maar groen regenwoud. We doen vandaag niet veel anders dan gister. Wandelen en een beetje op het strand hangen. Er staat wel heel erg veel wind. Er staan heel veel Australiërs op de camping en iedereen maakt een praatje. 's Avonds worden we uitgenodigd voor een hapje en een drankje bij een Australisch stel. Wel spannend, want we moeten in het donker een stuk terug lopen naar onze kampeer plek. En dat met alle beesten...

Dag 67

We verlaat cape en rijden een alternatieve route door de zogenaamde tablelands. Super mooie natuur. We boeken een overnachting In Dunbella National Park bij Lake tineroo. Op weg daar naar toe zien we onze eerste 2 (levende) kangaroos. De meeste dieren rusten overdag en zie je alleen 's nachts. Alleen regel nummer 1, met een camper, in Australië is: alleen overdag rijden, de kans dat je iets aanrijd is nl. best groot (Kangaroo, enz). De kampeer plek is supermooi gelegen aan een (kunstmatig) meer. Er staat, behalve ons, nog 1 andere camper. Lekker rustig dus. Mc Gyver Rob heeft zijn eigen hengel in elkaar geflanst en gaat vissen. We genieten. Wat opvalt is dat de lucht 's avonds super helder is en dus genieten we iedere avond van een sterren hemel.

Dag 68

Vandaag rijden we richting Townsville. Dit ligt aan de oostkust. Maar niet voordat Rob nog even een hengeltje uitgooit. En dan heeft hij beet! Maar geen vis, het is een schildpadje! Ach...Er ligt nu dus een schildpadje met een haak in de mond in het Lake. Het is veel rijden vandaag. Rond 15.00 rijden we een Rest area op, die ook als kampeerplek fungeert. Deze is heel erg druk, het lijkt meer een gratis camping. Er is zelfs een koude buitendouche. We besluiten te blijven. Je hebt veel zogenaamde rest area's langs de weg in Australië, maar, uit veiligheidsprincipes, overnachten wij daar alleen als er meerdere mensen staan. Praatje hier praatje daar.....

Dag 69 Outback

We gaan vandaag de Outback in, op weg richting het noorden van Australië. Het is grofweg zo'n 2500 km. naar Darwin in het noorden, dus we hebben even te gaan. We gaan dus veel rijden de komende dagen. We rijden vandaag zo'n 500 km door de Outback. We zien heel veel dode beesten onderweg, vooral kangaroos maar ook slangen zelfs koeien en paarden. Hier voor zijn vooral de zogenaamde roadtrains verantwoordelijk. In Australië rijden heel veel roadtrains, dit zijn enorme vrachtwagens met een even enorme aanhang, 4 losse aanhangers. Logisch natuurlijk dat dit nodig is, want in de outback ligt alles afgelegen van elkaar. Om alle dopjes en tankstations van supplies te voorzien is wel wat nodig. Om ongeveer 150 km is er een dorpje oid. We stoppen aan het eind van de dag in zo'n dorpje, Richmond genaamd. Een paar honderd inwoners en vooral gericht op mensen op doorreis. Ook deze camping ligt aan een lake. Er zijn hier heel veel papegaaien, een mooi gezicht als ze overvliegen. We brengen de avond door met een Nederlands stel, dat een jaar aan het reizen is door Australië en in het plaatselijke restaurant werkt. Ze hebben een Australische hond op sleeptouw, echt een schatje! (Een Kelpi gekruist met een Doberman Juut!), of ze de hond na hun reis meenemen naar NL was nog niet duidelijk.

Dag 70 Mount isa

Ook vandaag rijden we zo'n 600 km. Het is een mooie rit. Heel veel kleuren kenmerken de natuur. Geel gras, groene bomen, rood zand, hier en daar een grijze struik. In Cloncurry maken we een stop. Dit is nl. de plaats waar de Flying Dokters zijn oorsprong vindt (niet de serie maar de echte) . We bezoeken hier het museum. Leuk om wat van mee te krijgen, maar voor 10 dollar pp wat karig. Mount Isa, waar we overnachten, is een grote mijnen stad, maar daar krijgen we niet veel van mee verder.

Dag 71

Vandaag rijden we door richting Tennant Creek, in het midden van Australië. Het is best wel pittig soms om veel te rijden, maar ook gaaf want je ziet zo heel erg veel. En je spreekt regelmatig allerlei mensen. Zo komen we al een paar dagen een bus tegen, met een alleraardigste chauffeur. Leuk om steeds een praatje te maken. Het laatste stuk is behoorlijk onbewoond. Camooweal is het laatste dorpje dat we tegen komen, met 310 inwoners. Op heel veel plekken, hoe afgelegen ook, werken backpackers. Zo ook hier. Hierna is er nog 1 roadhouse met tankstation. Hier generen ze hun eigen elektriciteit. Dit kost 500 liter diesel per dag! We overnachten opnieuw op een rest Area langs de weg.

Dag72 Katherine np

Vandaag knallen we verder door naar het noorden van Australië. We eindigen aan het eind van de middag in Katherine. We besluiten eerst wat boodschappen te doen. Bij de supermarkt zit nl. ook een slijter. Rob gaat dus even een doosje wijn halen en een paar biertjes. En wat we dan aantreffen...We hadden wel gehoord dat er in de Aboriginals gemeenschap een behoorlijk alcohol probleem heerst. Maar het is erg deprimerend om zelf te zien. Overal hangen mensen/ groepjes rond, veel mensen mager en duidelijk alcoholist. In de slijter mag je maar een bepaalde hoeveelheid alcohol per dag kopen, je moet dus altijd je paspoort mee hebben. Ook staat er een beveiliger voor de deur. Rob moet mij dus komen halen, anders kan hij niet alles meenemen. We staan verbaasd. De Aboriginals, die de oorspronkelijk bewoners zijn van het continent, nemen een bijzondere plaats in ,in Australië. Vroeger zijn ze natuurlijk waardeloos behandeld, zoals landje pik en kinderen uit huis geplaatst. Nu is een en ander zeker verbeterd (excuus aangeboden, land terug gegeven) maar veel mensen werken niet (krijgen geld van de overheid) en weinig functioneren in ‘ de Australische' maatschappij. Ook kunnen ze lichamelijk slechter tegen drank. Triest om te zien, maar ook dat is Australië. We rijden naar Katherine National Park om daar de komende 2 nachten te verblijven.

Dag 73 De Gorge

Was het de afgelopen nachten steeds wat koud, we merken nu dat we meer richting het hete noorden gaan. Het is bloedheet 's nachts. Ook zijn er overdag meer vliegen. Daar wordt je af en toe gek van! Het park is bekend om de adembenemende gorge. En die is inderdaad prachtig. Rond een uur of 9 maken we een wandeling naar de lookout, die een prachtig uitzicht geeft. Het is eigenlijk al te warm... Maar het park heeft een heerlijk zwembad waar we gebruik van maken. Als we terug lopen zien we bomen vol met vleermuizen hangen. Ook vliegen hier enorme veel soorten papegaaien rond. En op de camping lopen tegen de schemering Walliby's (kleine kangaroos) rond. Ze zijn schuw maar toch ook nieuwsgierig tegelijk. Ook met kleintjes in hun buidel. Ultieme Australië momentjes J ‘ s avond drinken we gezellig wat met een leuk Australisch stel. Zij werken in computerland en reizen tegelijk door Australië.

Dag 74

We verlaten Katherine en rijden richting Litchfield National Park. Dit is echt een prachtig park, wat bekend staat om zijn watervallen. We maken een rondje langs de watervallen, die steeds mooier worden. Hier kan je veel over schrijven, maar bekijk de foto's maar! We overnachten op de camping van het National Park, bij de Wangi Falls. Ook hier lopen Walliby's rond. Onze buren van de andere camping staan er ook. Klein wereldje... 'S avonds houdt een Ranger een praatje over het park. Interessant om te horen en goed dat dat gedaan wordt!

Dag 75 Darwin

We verlaten het park, na 1 nacht weer. Maar eerst gaan we naar het volgende praatje (gratis he J) over Termieten. Wanneer ga je nou luisteren naar een praatje over termieten? Altijd al willen doen

, Je hebt in Australië heel veel termieten heuvels, en grote ook! Dus hier komt ‘ie :

Wist je dat termieten van een constante temperatuur houden in hun leefomgeving?

En dat ze die krijgen doordat ze heuvels te maken die afgestemd zijn op de zon die ze op elk gedeelte van de dag krijgen?

Wist je dat....de grootste termietenheuvel in Litchfield 6meter hoog is?

Wist je dat...een termieten koningin wel 40 tot 50 jaar kan worden?

Wist je dat.... de belangrijkste vijand van de termiet de mier is?

Fascinerend praatje. We rijden door naar Darwin waar we 2 nachten zullen verblijven. We hebben er onder tussen al 3800 km opzitten! Darwin is een stad met een bijzondere ligging. Het ligt in het noorden van Australië en ligt daardoor dichterbij Azië dan bij Sydney. Het is ook de enige stad in Australië die in de W.O 2 gebombardeerd is (door Japan). 's Avonds gaan we naar de nightmarket. Het is de eerste keer dat we 's avonds op weg gaan! De markt is leuk, met als hoogtepunt een optreden van een band, die de drums met de didjeridu ( Aboriginal instrument) mixt. Echt super dans muziek. De toekomst voor Sensation ed? Zie http://www.rawdidge.com/. Rob koopt een cd-tje. Op de markt komen we weer de buurtjes tegen van 4 nachten geleden......helemaal gezellig.

Wervelend Tokyo en Sunny Cairns

Dag 55 Tokyo!

We zijn in de hoofdstad van Japan, tevens ook een van de grootste en duurste steden ter wereld. Ons hotel ligt in Ueno, dicht bij 1 van de 2 stations van de stad. Gisteravond hebben we in de wijk Shinjuku gegeten, wat zo'n beetje het red light district is van Tokyo. Vandaag gaan we weer terug naar Shinjuku om wat fotografie zaken te bekijken. Rob denkt er over een andere camera te kopen, maar na wat vergelijk blijkt het, helaas, helemaal niet zo goedkoop te zijn als we dachten. Wel leuk om even te kijken. Shinjku heeft een van de drukste metro's in de wereld. Dagelijks komen er zo'n 3 miljoen mensen langs! S' middags shoppen we en lopen we wat rond in de wijk.

Dag 56 Tokio

Vandaag gaan we richting de wijk Shibuya. Hier heb je de Shibuya Crossing (oversteekplaats). Heel erg druk! Het is nl. zaterdag en er zijn heel veel (hippe) mensen op de been. In de middag gaan we richting de wijk harejuku. Dit is een hele hippe wijk in Tokyo, vooral in het weekend. Er komen vooral veel jonge mensen, waaronder ook de Harejuku meisjes. Die meisjes komen, uit de buitenwijken, in het weekend, opgedoft als gothics, naar de wijk om gezien te worden. Erg leuk om allemaal te zien en Rob maakt veel foto's. En vervolgens een beetje Brazil in Japan! In Ueno wordt het jaarlijkse Zomer Carnaval gehouden. Er komen speciaal uit Brazilië danseressen over. Erg swingend. In de avond gaan we naar de wijk Roppongi. Dit is het uitgaansgedeelte van Tokyo. We komen in een biergarden terecht. Het valt op dat er heel veel buitenlanders lopen, er blijken veel expats te wonen. We ontmoeten 2 Japanners uit Kawasaki (jawel van de motoren...) met wie we wat kletsen. Opoe en omoe besluiten de laatste metro naar huis te nemen en liggen uiteindelijk al rond 01.00 in bed.

Dag 57 Windy

We gaan vandaag terug naar de wijk Harejeku om mensen te kijken maar zijn blij dat we gister ook al geweest zijn. Het weer slaat nl.in de middag om. Het begint te regenen. Wat blijkt: er is een Tyfoon op komst! Hopelijk gaat alles goed. We gaan in een parkje zitten en het grappige is dat terwijl Rob foto's maakt, we worden aangesproken door een meisje dat aan het foto academie in Shibuya studeert en een paar foto's van ons wil maken. Zouden wij inmiddels dan ook hip zijn

?

Dag 58

Het slechte weer zet door...En was het zaterdag om 11.00 al 31 graden, sinds gistermiddag is het koud en is de gevoelstemperatuur 15 graden. We zoeken het vandaag binnen op en gaan eerst naar Toyota megaweb. Dit is een mega grote showroom met allerlei modellen, stimulatoren etc. Ook is een klein historisch Toyota Museum bij. Je kan ook in verschillende auto's rijden. Rob heeft helaas zijn internationaal rijbewijs niet mee. We maken een ritje in een autootje, die vol automatisch rijdt. Beetje sneu... We nemen de Yurikomone lijn naar Toyota. Dit is een volautomatische (futuristische) metrolijn, zo'n 5 meter bovengronds die door Tokyo Bay rijdt. Erg mooi gezicht. We lopen het winkelcentrum naast het museum effe in, echt lache. Helemaal in Venetië stijl! Deed ons erg denken aan Las Vegas. In het midden was er een heel memorial voor Michael Jackson ingericht, met muziek en foto's, noem maar op. Hierna gaan we heerlijk naar de Onsen. Deze is compleet anders dan in Kyoto, dit is meer een Spa/Sauna complex. Ook hier bezoeken mannen en vrouwen de hot springs apart. Dat blijft wel jammer, want de helft van de ontspanning is toch alles gezellig samen doen. Er zijn allerlei winkeltjes, restaurantjes en een rustruimte. Iedereen loopt daar in een Yakuta (Kimono). In de Onsen wordt je vaak niet toegelaten als je tatoeages hebt. In Japan is het dragen van tatoeages vaak voorbehouden aan de maffia, en heeft het dus een negatieve klank.

Dag 59

Vandaag gaat de wekker al om 05.30. We gaan naar de vismarkt. De markt in Tokyo is de grootste ter wereld. We komen een Amerikaans stel uit het hotel tegen met wie we over de markt lopen. Het is echt bizar. We kijken toe bij de tonijn veiling. De tonijnen zijn echt huge! Als je hier loopt vraag je je niet meer af waarom de tonijn aan het verdwijnen is. Verder heb je alles, kaviaar, Fugu vis ( de dodelijke vis...) noem maar op. Hierna ontbijten we (Rob) met de meeste verse sushi ooit. Hierna zijn we gesloopt, dus we doen even een tukkie, voordat we de stad weer in gaan. Vanmiddag lopen we wat rond in des stad. We zien een heel gebied met love hotels. Dit zijn allemaal hotels die je per uur/dag(deel) kan huren. Je kan naar binnen lopen om te zien welke kamers er bezet zijn. En dat waren er veeeeel op dinsdagmiddag...In Japan zijn ze best conservatief wat betreft sex en relaties en dat vertaalt zich blijkbaar ook zo. Ook dat is Japan.

Dag 60

Ook vandaag gaat de wekker bijtijds. We gaan de spits in de metro bekijken! Beetje vreemd misschien maar soms is het zo druk dat er mensen in de trein geduwd worden. ‘'helaas'' is het niet zo heel druk en is het heel erg druk en zitten de metro' wel heel erg vol maar geen geduw. In Japan gebeurt er ook van alles in de metro. Er zijn mannen die de drukke metro aangrijpen om vrouwen te betasten. Er zijn nu in de spits dus speciale vrouwen coupes. Ook schijnen er mannen te zijn die cameraatjes in hun schoen hebben om onder de rokjes te kijken...We checken uit en lopen door het Ueno park. Tokyo schijnt zo'n 30.000 daklozen te hebben, die zich veel ophouden rond Ueno. Het zijn veelal mannen rond de 50, die het slachtoffer zijn van de economische crisis of een scheiding. Het is nog een klein uurtje met de snelle trein richting de luchthaven. We hebben een nachtvlucht naar Cairns en vertrekken rond 21.30.

Dag 61 Hey Mates!

We slapen zeer weinig en komen nogal gebroken aan op de luchthaven. Gek om weer in een westers land te zijn na 2 maanden en om weer gewoon makkelijk te kunnen communiceren. Australië is zeer strikt qua invoerregels. Je mag geen eten invoeren, i.v.m. besmetting. Er staan flinke boetes op een overtreding. Naast een drughond hebben ze ook een eethond, die dit checkt! We zijn ook weer in overtreding, want we hebben op ons declaratieformulier niet gemeld dat we bergschoenen mee hebben, die kunnen ook besmet zijn... Omdat ik dit verbaal gemeld heb, ziet hij de overtreding door de vingers...Het hostel dat we geboekt hebben heeft een pick-up service, maar daar is het nog te vroeg voor (06.00) dus we nemen een taxi. Welkom in tropisch Cairns: het regent pijpenstelen! We halen in de ochtend wat slaap in en gaan dan Cairns verkennen. Ons hostel zit aan de Esplanades, een gezellige boulevard. Overal zie je BBQ's die je kan gebruiken. Het is een vrije kleine plaats, in het noordoosten (zo'n 100.000 inwoners) en de belangrijkste gate-way tot het Great Barrier Reef. We kopen een Lonely Planet en denken na over wat we willen doen. Moeilijk! Want Australië is echt heel groot, we moeten keuzes maken! 's middags klaart het op en liggen we lekker aan het zwembad. Morgen gaan we een dagje snorkelen.

Dag 62

We verzamelen ons rond 07.30 al bij de pier. We gaan nl. het Great Barrier Reef verkennen! We zitten op een grote catamaran. Als we weg gaan is het aardig bewolkt maar als we in het water liggen klaart het mooi op. Het snorkelen is mooi, maar vooral omdat we grote reuze schildpadden zien. Echt super! Je merkt, heel arrogant, dat als je vaker gesnorkeld/gedoken hebt je een beetje verwent wordt wat onderwater betreft. Rob maakt 2 duiken, eentje in de morgen en eentje in de middag welke goed bevallen. Tijdens het snorkelen erna vergeet hij alleen zijn kuiten en knieën in te smeren. En dat doet zeer. We zien geen haaien, die blijken hier in de laatste 10 jaar met 90% te zijn afgenomen door overbevissing. In de Australische wateren komen in bepaalde periodes ook enorme kwallen voor, die dodelijk zijn (Stingrays). Hier is ook Steve Irwin aan bezweken. Het is een heerlijke dag, heel ontspannen.

Dag 63 On the road

De excursies in Cairns zijn duuuuur! Allemaal 100 dollar en meer. We besluiten dus, na enig vergelijk een camper te huren voor 5 weken. We komen bij Andy terecht, een enthousiaste aussie, die ons een goede deal bezorgd. Hij vertelt ook veel. Francis, zijn medewerkster, is een leuke Braziliaanse meid (getrouwd met een Nederlander en wonend in Aussie) en zoekt uit wat boven Cairns leuk is om te doen. Onze camper (Toyota Hiace) is een redelijk ruime bus met een verhoging, koelkast, alles er op en eraan. Wel een beetje oud....We gaan op pad! We zijn alleen een beetje naïef omdat we het idee hadden dat wildkamperen hier wel kan en veel gebeurt maar dat valt tegen. Australie heeft heel veel regels. We nemen een mooie (maar dure) camping. De omgeving is prachtig. Het leuke van een camping in combinatie met Australië is dat veel mensen een praatje maken. Heel anders dan in een hostel. Er zitten meer oudere mensen, meer ons niveau

We ontmoeten een leuk Oostenrijks stel met wie we een wijntje drinken. Erg gezellig. Op naar onze eerste nacht in onze hut!

Meer Japan...

Dag 45

We hebben maar besloten weer een fiets te huren. We willen gaan shoppen maar bedenken ons en gaan vandaag 2 tempels bezoeken. Deze twee bevallen ons minder dan die van gister, wellicht en beetje tempel moe??? Kyoto heeft maar liefst 1600 tempels en 400 Shrines. 's Avonds belanden we weer in Gion en spotten we weer een paar Geisha's. Het leuke is dat we, als we gegeten hebben ook nog een groepje Geisha's uit een straatje zien lopen, met hun clientèle. Ze gaan nu helemaal op in het straatbeeld, heel ontspannen. Echt gaaf om te zien. Het grappige is dan hun klanten vaak uit (oudere) stellen bestaat. Ons ultieme Japan momentje tot nu toe. We drinken nog een drankje aan de waterkant en gaan dan slapen.

Dag 46

Vandaag gaan we naar de botanische tuin van Kyoto. In de lente moet die helemaal geweldig zijn, als alles in bloei staat. Nu is het heerlijk rustig een beetje rondlopen. We eten onze lunch in een doorrookt koffietentje tussen de oude dametjes. Heerlijke sandwiches! Dat bevalt beter dan warm eten, We blijven Hollanders he. Eind van de middag bezoeken we een Onsen. Dit is (en betekent ook letterlijk) Hot Spring en in Japan schijnen er meer dan 3000 te zijn. Deze is vrij klein en heeft alles weg van een badhuis. Mannen en vrouwen zijn gescheiden. Het is de bedoeling dat je je eerst zeer grondig boent op een stoeltje met een lage douche. Dan maak je een rondje langs de baden. Ze hebben ook een sauna, maar met buiten 30 graden is dat niet echt nodig... Het lijkt hier de functie te hebben van een locaal badhuis, veel oude vrouwtjes en natuurlijk een enkele toerist. Sowieso zien we in Kyoto veel toeristen. Logisch, want het is een leuke en vooral gemoedelijke stad. Er zijn vooral heel veel Italianen en Spanjaarden, valt ons op. Nederlanders hebben we nog niet veel gezien in Japan.

Dag 47 The Deer whisperer

Vandaag maken we een uitstapje naar Nara. Deze stad is in de 8^e eeuw korte tijd de hoofdstad geweest van Japan. Hierna heeft Kyoto (wat ook hoofdstad betekent) tot 18 zoveel de functie overgenomen. Nara staat bekend om de wilde herten, die gevoerd worden dus hoe wild zijn ze nog? Rob vindt ze helemaal geweldig en overweegt een carrière move als de Herten Fluisteraar. Een soort Derek Oglivie, maar dan anders. In Nara is alles makkelijk te belopen, dus we lopen rustig een rondje. We komen langs Todaj-ji. Dit is een tempel en het grootste houten gebouw ter wereld. Ook de Boeddha die in de tempel zetelt, schijnt een van de grootste bronzen figuren ter wereld te zijn. Erg mooi. Hierna gaan we naar het Kasuga Taisha Shrine (altaar). Een tempel met daar omheen honderden stenen lantaarns , begroeid met mos in een bosrijke omgeving. De 2 belangrijkste religies in Japan zijn het boeddhisme en het Shinto. Het boeddhist prakiseert zijn geloof in een tempel, waar altijd een afbeelding van een Boeddha te vinden is. Een Shinto Shrine ga je altijd binnen via een Torri ingang. Eind van de middag gaan we terug richting Kyoto, maar niet voordat we eind van de middag in zuid Kyoto stoppen bij de Fushimi-Inari Taisha Shrine. Deze Shrine is bijzonder en een van de bekendste van Japan. Het heeft een pad van 4 km. De heuvel op. Dit pad is omgeven met oranje torii's (houten palen). Er zijn veel mensen die even poseren bij de eerste dunne palen en dan weer weg gaan, maar het mooiste is het hele pad aflopen en genieten van het uitzicht. We hebben erg veel gelopen vandaag en voelen dat ook wel.

Dag 48

Vandaag vertrekken we naar Hiroshima (met de klemtoon op de o). Het is ruim 400 km. van Kyoto naar Hiroshima, maar we nemen de snelle Shinkansen trein dus met een uurtje of 2 zijn we er. Alles op het station is goed georganiseerd en er wordt ook aardig Engels gesproken, geen vergelijking met China! Op je kaartje staat een nummer en als je op het perron bij dat nummer gaat staan stopt de trein (op tijd, geen vergelijking met Nederland ;-) precies bij dat nummer en bij je coupe. We hebben een mooi en centraal gelegen hotel. Het is een Business Hotel, die zijn meestal wel aardig te betalen in Japan. Als we aankomen gaan we meteen richting de memorials in de stad. Hiroshima is natuurlijk vooral bekend van de atoombom die de stad verwoestte in 1945. We gaan eerst langs A-Dome. Dat zijn de overblijfselen van het gebouw waar de bom insloeg. De bom, die 6 augustus 1945 om 08.15 viel, kwam van boven, dat in combinatie met het feit dat het gebouw gedeeltelijk van staal is gemaakt, maakt dat het gebouw niet helemaal verwoest is. Hierna gaan we naar het museum. Dit is erg indrukwekkend. Je moet natuurlijk wel van steen zijn wil het geen indruk maken, we lopen met een brok in ons keel rond. Vooral het zien van de verbranden overblijfselen en foto's van mensen maakt indruk. Vanaf A-Dome was er in een reikwijdte van 2 tot 4 km. praktisch niks meer. Dat is een raar idee als je ‘avonds in je hotelbedje ligt. Er zijn naar schatting 140.000 mensen omgekomen. Een van de belangrijkste redenen dat de bom op Hiroshima werd gegooid, is dat deze stad geen krijgsgevangenen had. Op 8 augustus werd er een 2^e bom op Nagasaki gegooid. Hierna hebben de Japanners zich overgegeven. Indrukwekkende middag.

Dag 49

Vandaag bezoeken we Miyajima. Dit is een eilandje op zo'n 25 km vanaf Hiroshima. We nemen de trein en ferry om er te komen. We hebben mazzel, want vanmorgen is er een jaarlijks festival. En dat begint net als we aankomen rond een uur of 11. Bij het Kangensai Boat Festival gaat het om een bal die hoog in de lucht hangt en de man die hem als eerst te pakken krijgt, kan een jaar lang geluk en voorspoed tegemoet zien. Het lijkt de jongens meer om de lol te gaan van in het water liggen, ze moeten ook samen werken, om 1 te laten winnen. Dit alles gebeurt bij de Itsukushima-Jinja Shrine. Een welbekend plaatje. De bijbehorende tempel, die ook in het water staat, is erg de moeite waard. Ook op dit eiland lopen er wilde herten rond. Tis ons niet helemaal duidelijk waarom. 's Middags eten we Hiroshima Yaki. Een lokale specialiteit met een dunne pannenkoek, noodles en ei. Rob probeert de oesters, maar weet weer waarom hij niet echt dol is op seafood. Ons hotel zit dicht bij een uitgaanscentrum, leuk om door heen te lopen. We ontdekken de Arcade en gaan racen. Ik bak er natuurlijk niks van. We eten bij een bbq tentje. Lage stoelen en tafels met een bbq op tafel. Erg smakelijk.

Dag 50

We nemen een relax dagje en besluiten terug te gaan naar Miyajima, maar dan om een dagje aan het strand te liggen. We hebben duidelijk de verkeerde dag uit gekozen, want het is bewolkt! Het strandje wordt bevolkt door Japanners. Vooral heel veel waterscooters brullen over het water. Wat ook opvalt is dat vrouwen bijna niet in bikini's lopen. Op straat lopen heel veel vrouwen er behoorlijk sexy bij (veel hoge hakken en korte rokjes), maar nu zie je een enkeling in een bikini topje, maar meer in een wielrennerbroekje of korte broek met top. Als we terug lopen vallen er een paar druppels regen, de eerste regen in Japan. Ondanks dat het bewolkt is, verbrand Rob toch. Niet goed ingesmeerd...'s avond eten we gezellig aan de waterkant en skypen we nog wat.

Dag 52 Liefde is...samen naar Toyota!

We vertrekken vandaag richting Nagoya. Dit is de op 3 na grootste stad van Japan, maar niet echt een toeristische plek. De reden dat wij er heen gaan, is dat het een goede uitval basis is om de Toyota fabriek en museum te bezoeken! Het is een behoorlijke rit naar Nagoya en we kunnen de Ryokan die we geboekt hebben ook niet meteen vinden. We nemen 1 metro halte naar onze slaapplek, maar aangezien Nagoya station een enorm ondergrondse mall heeft blijken we te zijn terug gelopen naar het station, alleen ondergronds, heel blond! Als we aangekomen bij onze Ryokan moeten we even wennen. Te zien aan de vloerbedekking en hier en daar een vlekje...In een Ryokan, een traditionele Japanse Inn, doe je altijd je schoenen uit en huis slippers aan. De kamer is erg ruim, met tatami matten, alles ‘laag'(zie foto) en de (lekkere) Futons worden 's avonds uitgerold. Deze ryokan wordt gerund door een (aardige) familie (rare zwetende japannnert, maar wel aardig) , maar is wel een beetje oud, niet helemaal het geld waard. We besluiten dan ook 2 nachten te blijven i.p.v. 3 en 1 nachtje naar Nagano te gaan. Het grappige is dat niets op slot gaat hier, ook de buitendoor niet, zijn wij niet echt gewend, maar het zal vast goed gaan.

Dag 52 Toyoda

Een van de belangrijkste redenen dat ik Rob meekreeg naar Japan, is met het gegeven dat we hier de Toyota fabriek gaan bezoeken. We gaan al rond 07.30 weg want het is een paar x overstappen om in Toyota stad te komen. Uiteindelijk komen we tegen 10 uur aan. Je merkt dat hoe meer je richting kleinere plaatsen komt, hoe minder er dingen in het Engels aangegeven wordt, logisch natuurlijk. Maar de stationnetjes zijn altijd goed bemant en je wordt altijd netjes geholpen. Eerst lopen we (of Rob, ik loop er achter aan...) door de algemene Toyota hal, met veel automodellen, zoals de Lexus, Crown en Prius etc. . Dan krijgen we een, Engelstalige, rondleiding, door de fabriek. En dat is genieten voor Rob. Helaas mocht er in de fabriek gen foto's gemaakt worden. Weetjes: Lassen gebeurt door 65 enorme robots die continu draaien en lassen. Echt een Terminater visioen. Per dag worden er 1800 Priusen en corolla's gemaakt. Bizar om te zien hoe structureel de japanners werken en dat alle model auto's worden door elkaar gemaakt. Alle auto's die van de band af komen worden continu gecheckt op kwaliteit en afwerking. De klant is koning. In de fabriek werken ongeveer 70.000 mensen, waarvan er veel in Toyota stad wonen (1 op de 12 werkt in de fabriek). Na de rondleiding gaan we snel door naar het Toyota Automobiel Museum. Daar worden veel(oude) Japanse en Europese auto's geshowd. Rond 18.00 zijn we terug op het station en gaan we wat eten. We zijn bekaf en liggen om 21.00 op bed.

Dag 53 Jodelahietieeeeeeeeeeeeeee....

We gaan naar Nagano, oftewel, de Japanse Alpen. Het is drie uurtjes tuffen vanuit Nagoya. Het is een prachtige rit, veel natuur en heel veel bergen. We hebben geen hotel geboekt en gaan daarom op het station naar the tourist information. We hebben pech, er is waarschijnlijk een conferentie in de stad, dus het is moeilijk een kamer te krijgen. Uiteraard lukt het wel, we hebben een mooi hotel op de 10^e etage. In Nagano zijn in 1998 de Winterspelen gehouden (won Marianne Timmer geen goud?) dus we willen eigenlijk naar M-Wave, het Olympisch stadion met museum. Maar helaas het is een feestdag en het museum is alleen in het weekend open, dus dat gaat niet door. In plaats daarvan bezoeken we, jawel een tempel! Zenko-ji is een tempel die vooral bekend staat om zijn ondergrondse gang. Die is pikkedonker en symboliseert de dood en wedergeboorte. In de gang hangt een metaal iets, die als je hem aanraakt je verlossing en een plekje in de hemel geeft. En dat voor 5 dollar entree....Rob weet hem te vinden maar ik mis hem. Helaas. S‘avonds eten we lekker en drinken we een wijntje in een vaag tentje. We genieten nog even van het uitzicht op de kamer, morgen weer vroeg dag.

Dag 54 Apies kieken

Om toch nog wat van de mooie natuur mee te krijgen staan we bijtijds op om naar Yandanka. Die staan behalve om de hotsprings, vooral bekend om het Jigokudani Yaen Park. Dat is de leefomgeving van een groep van 200 sneeuw Makaken apen. Het grappige is dat die (af en toe) baden in de hotspring die daar is. De wandeling vanaf de bushalte heen en terug is erg rustig en mooi. We worden gewaarschuwd voor slangen, waarvan er 1 giftig is... Eenmaal bij het park hebben we gemengde gevoelens, want ze leven er wild, maar terwijl we er zijn wordt er ook eten in de hotspring gegooid....Tja...En terwijl Rob een foto neemt van een klein Aapie dat alleen staat, merken we dat Moeders Aap het niet zo goed vindt , want ze springt op en wil tegen Rob aan springen. Ik gillen, Rob springt weg en het gevaar is geweken! Hierna eten we wat in het uitgestorven dorpje. Er zit een ouder Japans echtpaar die een gesprekje begint. Met behulp van ons vertaal boekje voeren we met handen en voeten een leuk gesprek. Hij geeft ons een hartig ijsje, rijst met glazuur en sesam gebakken. Lekker! We merken dat veel Japanners best geïnteresseerd zijn en een gesprekje beginnen. De andere kant is dat andere Japanners je soms mijden en bv. in de metro liever staan dan dat ze naast je komen zitten. Japan is ook echt een land van uiterlijk vertoon, letterlijk maar ook figuurlijk. Mensen zullen niet snel eerlijk zeggen wat ze van je denken of boos worden, want dat is gezichtsverlies. Eind van de middag nemen we de trein naar Tokyo, onze laatste bestemming al weer in Japan en Azië!

Japan: Osaka en Kyoto deel 1

Een Up-Date vanuit Japan!

Dag 39

We zijn niets zo slim geweest (ja ook ons overkomt dat

We hebben alleen Chinees geld meegenomen op de boot en geen Japans geld gewisseld. En in Japan is het soms moeilijk pinnen. Gelukkig kunnen we op de boot geld wisselen. Het geld dat we bewaren voor de metro morgen, geeft Rob aan bier uit. Prioriteiten he Gelukkig regelt hij geld bij David. Vandaag varen we verder het eerste gedeelte over open zee. Indrukwekkend om te zien. Alleen maar water om je heen. En het water is hier nog blauw! Aan het eind van de middag zien we al land en dat blijkt de Kyushu provincie in Japan al te zijn. Verder doen we niet veel. We lezen, luieren drinken bier en kletsen op het dek.

Dag 40 Het bijzondere Japan

Rond 8.15 komen we aan in Osaka. Een gekke dag want normaal gesproken zou ik vandaag weer gaan werken! Nu gaat mijn onbetaald verlof in. Toen we aan boord gingen, was onze temperatuur al opgemeten en kregen we als bewijs van goedkeuring een temperatuurkaart mee. Nu doen we dat alles nog een keer. Toch wel spannend, want stel dat je verhoging hebt, boven de 37 graden, dan kan je heen aan boord geweigerd worden of je moet nu in Japan in Quarantaine. Zitten we niet op te wachten. Verder krijgen we weinig mee van het hele griep gebeuren, ik denk jullie in Nederland meer! De Tyfoon en overstromingen zijn, gelukkig, ook volledig aan ons voorbij gegaan. Al begrijpen we van verschillende kanten dat het hier heel veel geregend heeft en er op sommige plaatsen iid overstromingen geweest zijn. Japan is ook een aardbeving gevoelig land, vorige week is er nog 1 in Tokio geweest. We nemen de metro naar ons hotel. Het is heet, daar moeten we echt weer even aan wennen. We vervloeken onze backpacks dan ook vandaag. In Nederland heb ik alle hotels/hostels al geboekt. Japan is nl. niet een echt backpack land. Er is weinig betaalbare accommodatie. Ook reizen Japanners zelf veel. We zullen wel meer op de centen moeten letten, Japan is geen extreem duur land, je kunt het zo duur maken als je zelf wilt, maar zeker duurder dan China. We zien veel dingen die ons opvallen en/of anders zijn dan in China. Mensen zien er hipper uit, mensen zijn netter (er wordt niet gerocheld!), alles is geordend, in de winkels wordt er bijna systematisch hallo en dag gezegd, mensen lopen netjes in de rij. Heel veel dingen zijn duur, maar elektronica niet. We kopen bv. een 8 g SD kaartje voor 9 euro en een MP4 speler boxje voor een euro. Je hebt ook veel arcade/speelhallen, waaronder Pachinko. Dat is een speelhal, waar 1 deuntje echt snoeihard wordt afgespeeld en mensen constant met een verticale pinball machine geld proberen te verdienen. Echt grappig om te zien. Mensen die er werken schijnen er 30 dollar per uur te verdienen, omdat weinig het er uithouden door het harde geluid. Middags verkennen we de buurt met David, wat neer komt op eten en shoppen. We doen 's avonds rustig aan, worden immers ook al een dagje ouder!

Dag 41 Osaka

Vandaag verkennen we Osaka. Osaka is een grote moderne stad die vooral bekend staat om zijn economie, shoppen en uitgaan. Wat opvalt is dat als je een winkel binnenkomt je begroet wordt met een lang: irrashimasssseeeee (wat welkom betekent)! 's Middags gaan we richting Amerika Muru, een leuk wijkje met veel shops. Het is vooral errug leuk om mensen te kijken in Japan, dat hebben we al door! 's Avonds eten we wat in het Dotombori area, het belangrijkste gebied in Osaka om uit te gaan. In het restaurantje moest je je eten bestellen en betalenvia een automaat en dan je bonnetje aan de serveerster geven! Een vriendelijke Japanner neemt de moeite dit uit teleggen.Helaas is het 's avonds moeilijk om goede foto's te maken. We maken het niet al te laat, want morgen vertrekken we al weer naar Kyoto. Dat schijnt het culturele hart van Japan te zijn. Dus op naar een overdosis tempels!

Dag 42 Kyoto

We hebben de Japan Rail Pas voor 2 weken, maar laten die nog niet in gaan. Dus nemen we vandaag het boemeltje naar Kyoto. Kyoto is maar zo'n 40 km. van Osaka vandaan. De meest zullen de naam wel kennen van het Kyoto verdrag (werd in 1997 opgesteld in de Japanse stad Kyoto en regelt de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen) We komen een uur of 12 aan en gaan de buurt een beetje verkennen. Grappig, we komen de Fransman van de boot tegen! We eten wat met z'n drieën en gaan daarna naar de kamer. We willen een dutje doen maar slapen eigenlijk te lang, want worden tegen een uur of 7 weer wakker. Na het eten slaan we een goedkoop Frans wijntje op de kop, die we meester maken.

Dag 43

Vandaag gaan we fietsen huren. Kyoto leent zich daar buitengewoon goed voor. We besluiten meteen maar richting het noorden te fietsen omdat dat het moeilijkst bereikbaar is vanuit ons hostel. We ontbijten aan de waterkant en bezoeken 2 tempels. 1 hele kleine met tuin (100 m2), Daisen-in genaamd, eigenlijk waren we er al doorheen voor we het wisten. Toen zijn we er opnieuw doorheen gelopen om hem te waarderen. Vooral de tuin was prachtig aangelegd, veel rotsen en vooral mooie filosofie erachter. Echt een mooi Japans plaatje, helaas mocht je geen foto's nemen. De tuin is 1509 aangelegd en altijd zo gebleven. Voor we de tempel ingaan plaatsen we de fietsen in het grint, denkend dat wel ok is. Het blijkt echter de voortuin te zijn... Foutje bedankt! Hierna gaan we naar de Kinkaku-ji tempel, ook wel de Golden Paviljon genoemd. Zie de foto's en je weet waarom. Dit is een hele toeristische tempel maar wauw echt een plaatje! Hierna fietsen we terug nar het hostel. We fietsen nl. om een uur of 18.00 richting het noorden om naar het Daimon-ji Gozan Okuribi festival te kijken. Bij dit festival dat altijd op 16 augustus plaatsvindt, neemt men afscheid van de zielen van de voorouders. Tussen honderden Japanners stonden we op een berg naar 5 vuren te kijken, die om 20.00 werden aangestoken. De 5 vuren hadden allemaal een teken. Heel druk maar leuk om mee te krijgen!

Dag 44 Prive

Ook vandaag huren we een fiets, het is ons gister goed bevallen. Kyoto heeft niet zo'n goed metro systeem als Osaka. Een fiets huren kost maar 4 euro per dag! Overnachten en treinen is relatief duur in Japan, maar de rest is goed te doen. Eten kan je gemiddeld voor 10/12 euro. Drank is duurder, maar in een restaurant krijg je vaak gratis water. Bruin brood is helaas niet te krijgen en groenten en fruit is wel duur. We redden ons wel. We slapen uit en gaan eind van de ochtend richting het manga Museum. http://www.kyotomm.com/HP/international/english/index.html. Manga is moeilijk te omschrijven maar het beste als een subcultuur in Japan die zich uit in verschillende (kunst) vormen. Het betekent in het Japans letterlijk ‘Comic' (=strip). Het museum richt zich vooral op Manga in (strip)boeken. In Nederland kennen wij Manga vooral via diverse kindertekenfilms. Grappig om te zien omdat het zo aanwezig is in de Japanse cultuur, maar ook niet meer dan dat. Grappig, Als ik de menukaart tijdens het eten inspecteer op vegetarische gerechten worden we aangesproken door en Japanse jongen, maar in het Nederlands! Dat verwacht je niet! Hij had met zijn vader 5 jaar in Lisse gewoond. Na het eten fietsen we door naar een enorm park om even te relaxen. Het is duidelijk dat Kyoto een hele andere stad is dan Osaka, leuk om te zien. Mensen, vooral vrouwen, gaan veel in traditionele kleding gekleed. Aan het eind van de middag voelen we ons even Edwin en Anouk Smulders (paparazzi). We gaan nl. In het Gion district Geisha's spotten. Een Geisha is geen prostituee maar een dame die entertaint volgens strikte regels. Vroeger waren er veel meer Geisha's en had je meer aanzien. Nu zijn er nog maar een paar honderd in Kyoto en Tokyo. Als we aan komen is het duidelijk dat we niet de enige zijn die dat van plan zijn. We vallen wel meteen met onze neus in de boter want we zien 3 Geisha's uit een auto stappen op weg naar een afspraak, maar we zijn te laat voor een foto. Later komt er een Geisha al lopend uit een steegje, zie de foto's. Het voelt ook wel een beetje raar om iemand zo te stalken voor een foto. Na het eten (Japanse gevulde omelet) gaan we terug richting Hostel.